Editöre Mektup
BibTex RIS Kaynak Göster

Determination of cyanide levels in well water in the Afyonkarahisar region

Yıl 2006, , 37 - 40, 01.03.2006

Mehmet Özdemir Belgin Sırıken

https://doi.org/10.1501/Vetfak_0000000055

Öz

To determine the cyanide levels in well water, a total of 330 well water samples were collected from 10 counties and the city center in Afyonkarahisar. Cyanide levels were determined by colorimetric method using spectrofotometre. Two hundred and fifty nine samples (78.49%) were negative. However, 60 (18.18%) and 11 (3.33%) samples at levels of 0.005-0.010 ppm and 0.011-0.020 ppm, respectively, generated positive data. We found that 3.33% of drinking water samples from well water were above level the permitted by the Turkish Food Codex Agency. Therefore, cyanide level should be examined regularly in well water

Anahtar Kelimeler

Cyanide well water Afyonkarahisar

Kaynakça

  • 1. Akal Solmaz SK, Yonar T, Üstün GE, Kestioğlu K, Ölmez R (2004): Yer altı suyunun su temini amaçlı kullanımında sertlik giderimi için kimyasal arıtma ve iyon değiştirme yöntemlerinin karşılaştırılması: Bursa Ulaştırma Okulu. Ekoloji Çev Derg, 13, 17-22.
  • 2. Barakat MA, Chen YT, Huang CP (2004): Removal of toxic cyanide and Cu (II) ions from water by illuminated TiO2 catalyst. Appl Catal B: Environ, 53, 13-20.
  • 3. Borron SW, Baud FJ (1996): Acute cyanide poisoning: clinical spectrum, diagnosis and treatment. Arc Hig Rada Toksikol, 47, 307-322.
  • 4. Chinaka S, Takayama N, Michigami Y, Ueda K (1998): Simultaneous determination of cyanide and thiocyanate in blood by ion chromatography with fluorescence and ultraviolet detection. J Chromatogr B, 713, 353-359.
  • 5. Fernández-Argüelles MT, Costa-Fernández JM, Pereiro R, Sanz-Medel A (2003): Room temperature phosphorimetric determination of cyanide based on triplet state energy transfer. Anal Chim Acta, 491, 27-35.
  • 6. Gijzen HJ, Bernal E, Ferrer H (2000): Cyanide toxicity and cyanide degradation in anaerobic wastewater treatment. Wat Res, 34, 2447-2454.
  • 7. Gomes MTSR, Silva AAF, Duarte AC, Oliveira JABP (1998): Determination of cyanide in waste waters using a quartz crystal microbalance. Sens Actuators B Chem, 48, 383-386.
  • 8. Ikegaya H, Iwase H, Hatanaka K, Sakurada K, Yoshida K, Takatori T (2001): Diagnosis of cyanide intoxication by measurement of cytochrome c oxidase activity. Toxicol Lett, 119, 117-123.
  • 9. Kamalu BP, Agharanya JC (1991): The effect of a nutritionally-balanced cassava (Manihot esculenta Crantz) diet on endocrine function using the dog as a model. 2- Thyroid. Br J Nutr, 65, 373-379.
  • 10. Kaya S, Pirinçci İ (2002): Siyanogenetik (nitril) Glikozidler. 319-324. İçinde: S Kaya, İ Pirinçci, A Bilgili (Ed), Veteriner Hekimliğinde Toksikoloji. İkinci Baskı. Medisan Yayınevi, Ankara.
  • 11. Lambert LJ, Ramasamy J, Paukstelis JV (1975): Stable reagents for the colorimetric determination of cyanide by modified König Reaction. Anal Chem, 47, 916-918.
  • 12. Ölmez R (2002): Yer Altı Sularının Kirlenme Potansiyelinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
  • 13. Pirinçci İ, Tanyıldızı S (1993): Elazığ ve yöresinde kullanılan sularda siyanür düzeylerinin belirlenmesi. YYÜ Vet Fak Derg, 4, 65-72.
  • 14. Raybuck SA (1992): Microbes and microbial enzymes for cyanide degradation. Biodegradation, 3, 3-18.
  • 15. Resmi Gazete (1998): Kıtaiçi Su Kaynaklarının Sınıflarına Göre Kalite Kriterleri. Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği. 4.9.1998 Tarih ve 19919 Sayılı Resmi Gazete.
  • 16. Sağlam ÖM (2000): Doğal Kaynak, Maden ve İçme Suları ile Tıbbi Suların İstihsali, Ambalajlanması ve Satışı Hakkında Yönetmelik. EK-3 İçme Sularının Nitelikleri. 173. İçinde: Türk Gıda Mevzuatı, Ankara.
  • 17. Saleh MA, Ewane E, Jones J, Wilson BL (2001): Chemical evaluation of commercial bottled drinking water from Egypt. J Food Compost Anal. 14, 124-152.
  • 18. Seçer S, Ölmez M (2000): Siyanürün balıklara toksik etkisi. Türk-Koop Ekin, 4, 40-45.
  • 19. Sousa AB, Soto-Blanco B, Guerra JL, Kimura ET, Górniak SL (2002): Dose prolonged oral exposure to cyanide promote hepatotoxicity and nephrotoxicity? Toxicology, 174, 87-95.
  • 20. United States Environmental Protection Agency (USEPA) (2005): Technical Factsheet on: Cyanide. http://www.epa.gov/safewater/dwh/t-ioc/cyanide.html Erişim Tarihi: 12.04.2005.
  • 21. Vural N. (1996): Hidrosiyanik Asit. 421-426. Toksikoloji. Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Yayınları No: 73. Ankara Üniversitesi Basımevi. Ankara.
  • 22. Way JL (1984): Cyanide intoxication and its mechanism of antagonism. Ann Rev Pharmacol Toxicol, 24, 451-481.

Afyonkarahisar bölgesi kuyu sularında siyanür düzeylerinin belirlenmesi

Yıl 2006, , 37 - 40, 01.03.2006

Mehmet Özdemir Belgin Sırıken

https://doi.org/10.1501/Vetfak_0000000055

Öz

Bu çalışma, Afyonkarahisar il merkezi ve bu ile bağlı 10 ilçeden temin edilen 330 adet kuyu suyu örneğinde siyanür düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Örneklerdeki siyanür düzeyleri spektrofotometrede kolorimetrik yöntemle ölçüldü. Analiz bulguları çerçevesinde, 259 (%78.49) kuyu suyu örneğinde siyanür saptanamazken, 60 (%18.18) örnekte 0.005-0.010 ppm ve 11 (%3.33) örnekte ise 0.011-0.020 ppm düzeylerinde belirlendi. Çalışma sonucunda, Afyonkarahisar bölgesinde içme suyu amacıyla kullanılan kuyu sularında belirlenen siyanür düzeylerinin %3.33’ü Türk Gıda Kodeksi’nde izin verilen limitin biraz üzerinde bulundu. Bu nedenle, kuyu sularının siyanür düzeyleri belirli aralıklarla izlenmeli ve farklı bölgelerde içme sularının siyanür varlığı araştırılmalıdır

Anahtar Kelimeler

Siyanür kuyu suyu Afyonkarahisar

Kaynakça

  • 1. Akal Solmaz SK, Yonar T, Üstün GE, Kestioğlu K, Ölmez R (2004): Yer altı suyunun su temini amaçlı kullanımında sertlik giderimi için kimyasal arıtma ve iyon değiştirme yöntemlerinin karşılaştırılması: Bursa Ulaştırma Okulu. Ekoloji Çev Derg, 13, 17-22.
  • 2. Barakat MA, Chen YT, Huang CP (2004): Removal of toxic cyanide and Cu (II) ions from water by illuminated TiO2 catalyst. Appl Catal B: Environ, 53, 13-20.
  • 3. Borron SW, Baud FJ (1996): Acute cyanide poisoning: clinical spectrum, diagnosis and treatment. Arc Hig Rada Toksikol, 47, 307-322.
  • 4. Chinaka S, Takayama N, Michigami Y, Ueda K (1998): Simultaneous determination of cyanide and thiocyanate in blood by ion chromatography with fluorescence and ultraviolet detection. J Chromatogr B, 713, 353-359.
  • 5. Fernández-Argüelles MT, Costa-Fernández JM, Pereiro R, Sanz-Medel A (2003): Room temperature phosphorimetric determination of cyanide based on triplet state energy transfer. Anal Chim Acta, 491, 27-35.
  • 6. Gijzen HJ, Bernal E, Ferrer H (2000): Cyanide toxicity and cyanide degradation in anaerobic wastewater treatment. Wat Res, 34, 2447-2454.
  • 7. Gomes MTSR, Silva AAF, Duarte AC, Oliveira JABP (1998): Determination of cyanide in waste waters using a quartz crystal microbalance. Sens Actuators B Chem, 48, 383-386.
  • 8. Ikegaya H, Iwase H, Hatanaka K, Sakurada K, Yoshida K, Takatori T (2001): Diagnosis of cyanide intoxication by measurement of cytochrome c oxidase activity. Toxicol Lett, 119, 117-123.
  • 9. Kamalu BP, Agharanya JC (1991): The effect of a nutritionally-balanced cassava (Manihot esculenta Crantz) diet on endocrine function using the dog as a model. 2- Thyroid. Br J Nutr, 65, 373-379.
  • 10. Kaya S, Pirinçci İ (2002): Siyanogenetik (nitril) Glikozidler. 319-324. İçinde: S Kaya, İ Pirinçci, A Bilgili (Ed), Veteriner Hekimliğinde Toksikoloji. İkinci Baskı. Medisan Yayınevi, Ankara.
  • 11. Lambert LJ, Ramasamy J, Paukstelis JV (1975): Stable reagents for the colorimetric determination of cyanide by modified König Reaction. Anal Chem, 47, 916-918.
  • 12. Ölmez R (2002): Yer Altı Sularının Kirlenme Potansiyelinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
  • 13. Pirinçci İ, Tanyıldızı S (1993): Elazığ ve yöresinde kullanılan sularda siyanür düzeylerinin belirlenmesi. YYÜ Vet Fak Derg, 4, 65-72.
  • 14. Raybuck SA (1992): Microbes and microbial enzymes for cyanide degradation. Biodegradation, 3, 3-18.
  • 15. Resmi Gazete (1998): Kıtaiçi Su Kaynaklarının Sınıflarına Göre Kalite Kriterleri. Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği. 4.9.1998 Tarih ve 19919 Sayılı Resmi Gazete.
  • 16. Sağlam ÖM (2000): Doğal Kaynak, Maden ve İçme Suları ile Tıbbi Suların İstihsali, Ambalajlanması ve Satışı Hakkında Yönetmelik. EK-3 İçme Sularının Nitelikleri. 173. İçinde: Türk Gıda Mevzuatı, Ankara.
  • 17. Saleh MA, Ewane E, Jones J, Wilson BL (2001): Chemical evaluation of commercial bottled drinking water from Egypt. J Food Compost Anal. 14, 124-152.
  • 18. Seçer S, Ölmez M (2000): Siyanürün balıklara toksik etkisi. Türk-Koop Ekin, 4, 40-45.
  • 19. Sousa AB, Soto-Blanco B, Guerra JL, Kimura ET, Górniak SL (2002): Dose prolonged oral exposure to cyanide promote hepatotoxicity and nephrotoxicity? Toxicology, 174, 87-95.
  • 20. United States Environmental Protection Agency (USEPA) (2005): Technical Factsheet on: Cyanide. http://www.epa.gov/safewater/dwh/t-ioc/cyanide.html Erişim Tarihi: 12.04.2005.
  • 21. Vural N. (1996): Hidrosiyanik Asit. 421-426. Toksikoloji. Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Yayınları No: 73. Ankara Üniversitesi Basımevi. Ankara.
  • 22. Way JL (1984): Cyanide intoxication and its mechanism of antagonism. Ann Rev Pharmacol Toxicol, 24, 451-481.
Toplam 22 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Veteriner Cerrahi
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Mehmet Özdemir

Belgin Sırıken

Yayımlanma Tarihi 1 Mart 2006
Yayımlandığı Sayı Yıl 2006

Kaynak Göster

APA Özdemir, M., & Sırıken, B. (2006). Afyonkarahisar bölgesi kuyu sularında siyanür düzeylerinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 53(1), 37-40. https://doi.org/10.1501/Vetfak_0000000055
AMA Özdemir M, Sırıken B. Afyonkarahisar bölgesi kuyu sularında siyanür düzeylerinin belirlenmesi. Ankara Univ Vet Fak Derg. Mart 2006;53(1):37-40. doi:10.1501/Vetfak_0000000055
Chicago Özdemir, Mehmet, ve Belgin Sırıken. “Afyonkarahisar bölgesi Kuyu sularında siyanür düzeylerinin Belirlenmesi”. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 53, sy. 1 (Mart 2006): 37-40. https://doi.org/10.1501/Vetfak_0000000055.
EndNote Özdemir M, Sırıken B (01 Mart 2006) Afyonkarahisar bölgesi kuyu sularında siyanür düzeylerinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 53 1 37–40.
IEEE M. Özdemir ve B. Sırıken, “Afyonkarahisar bölgesi kuyu sularında siyanür düzeylerinin belirlenmesi”, Ankara Univ Vet Fak Derg, c. 53, sy. 1, ss. 37–40, 2006, doi: 10.1501/Vetfak_0000000055.
ISNAD Özdemir, Mehmet - Sırıken, Belgin. “Afyonkarahisar bölgesi Kuyu sularında siyanür düzeylerinin Belirlenmesi”. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 53/1 (Mart 2006), 37-40. https://doi.org/10.1501/Vetfak_0000000055.
JAMA Özdemir M, Sırıken B. Afyonkarahisar bölgesi kuyu sularında siyanür düzeylerinin belirlenmesi. Ankara Univ Vet Fak Derg. 2006;53:37–40.
MLA Özdemir, Mehmet ve Belgin Sırıken. “Afyonkarahisar bölgesi Kuyu sularında siyanür düzeylerinin Belirlenmesi”. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, c. 53, sy. 1, 2006, ss. 37-40, doi:10.1501/Vetfak_0000000055.
Vancouver Özdemir M, Sırıken B. Afyonkarahisar bölgesi kuyu sularında siyanür düzeylerinin belirlenmesi. Ankara Univ Vet Fak Derg. 2006;53(1):37-40.