Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi

Öz

Ege Denizi'nin Güllük ve Saros Kö'ifederi arasındaki avlanma
bölgelerinden alınan toplam 252 balık örneilinde, civalı hileşiklerle kirlenmeden kaynaklanan kalıntılar helirlendi.
Tüm ö'rneklerin total civa kalııztısı içerdiği saptandı. raş doku temeline
göre, balık etinde minimal ve maksimal olarak 0.025 ve 1.94° p.p.m. kal,ntı
bulul1du,~u anla.şıldı. Balık türleri açısından dikkate alındı,~ında, ortalama
kalıntıyoğunluğunun en az 0.ı66 =+= 0.0147 p.p.m. ve enyiiksek 0.432 =+=
o. !Ooı p.p.m. olduğu gözlemlendi. Genel kirlenme düzeyi olarak, analiz örneklerinin ortalama 0.338 =+= 0.0 ı84 p.p.m. civa kalıntısı içerdiği anlaşıldı.
Balıkların )'aşlarına ve avlanma mevsimlerine gö're gruplandırılarak incelenmesi sonucunda, civa kalıntıları yoğunluğunun yaşla birlikte arttığı ve
aynı zamanda, vücutta ilkbahardan sonbahara doğru depolanmak üzere, mevsimlere göre ayrımlar gö'sterdiği kanısına varıldı.
Avlanma bölgelerine gö're, balık örneklerindeki ortalama kalıntı düzey
lerinin aşağıdaki sırayı izleyerek değiştiği belirlendi: lzmir Körfezi (0.39 ı
p.p.m.), Gül!ük KÖıft<.i (0.324 p.p.m.), Ayvalık Köifezi (0.29ı p.p.m.),
Kuşadası Köıfe:::.i (0.279 p.p.m.) ve Saros Körfezi (0.226 p.p.m.).
Elde edilen veriler, Ege Denizi'ndeki halık populasyonunda civa ile yaygın bir kirlenme olgusunu sergi/emekle beraber,. hugünkü su ürünleri tüketim
alışkanlığının düzeyi dikkate alınırsa, toplum sağlığı açısından beslenme yolu)'la bir tehlike yaratabilecek nitelikte görünmemektedir.