Abstract
Tularemia; caused by Francisella tularensis a zoonotic disease which can be seen endemic
in the northern hemisphere. The distribution of
tularemia cases according to years and the epidemiological features of the
disease in Ankara province were evaluated. The number of tularemia cases according to years in Ankara; 129 in
2010, 349 in 2011, 87 in 2012, 2 in 2013, 0 in 2014, 86 in 2016 and 16 in 2017.
51.2% of cases seen in the years 2015-2017 were female (n = 64) and 48.8% (n =
61) were male and the mean age was 40.86 ± 18.27. In these cases, the use of
tap water was 65.4%, the use of water from fountains was 48.1%, the use of well
water was 8.6% the presence of rodents in the environment was 29.7%, and the
incidence of rodents at home was 6.3%. To control tularemine, well water,
spring water and fountains outside the grid system must be controlled; used
water tanks must be maintained and cleaned at regular intervals. It is
important that the waters against microbiological contamination are chlorinated
by automatic devices and the residual chlorine measurements are made without
interruption.
References
- 1. Akalin H, Helvaci S, Gedikoglu S. Re-emergence of tularemia in Turkey. Int J Infect Dis 2009; 13(5): 547-51.
- 2. Barut S, Cetin I. (2009): A tularemia outbreak in an extended family in Tokat Province, Turkey: observing the attack rate of tularemia. Int J Infect Dis. 13(6),745-8.
- 3. Broman T, Forsman M, Petersen J, et al. (2007). The infectious agent. 3-4. In: WHO Guidelines on Tularaemia, France.
- 4. Çankaya S, Topbaş M, Yavuzyılmaz A, et al. (2017): The physical, chemical and microbiological analysis of public fountains in Trabzon city. Turkish Bulletin of Hygiene and Experimental Biology , 74, 21-28.
- 5. Dikici N, Ural O, Sümer Ş, et al. (2012): Tularemia in Konya Region, Turkey. Bullutein of Microbiology, 46(2), 225-35.
- 6. Ellis J, Oyston PC, Green M, et al. (2002): Tularemia. ClinMicrobiolRev, 15(4):631-46.
- 7. Gedikoğlu S, Göral G, Helvacı S. (1990): Bursa’daki tularemi epidemisinin özellikleri. İnfeksiyon Derg. 4(1), 9-15.
- 8. Gurcan S, Tatman-Otkun M, Otkun, M, et al. (2004). An outbreak of tularemia in Western Black Sea region of Turkey. Yonsei Medical Journal, 45(1), 17-22.
- 9. Kılıç S, (2013): Ülkemizde önem kazanan zoonotik hastalıkların güncel durumu: Tularemi. 2. 184-187. In: Ulusal Klinik Mikrobiyoloji Kongresi, Kongre Kitabı.
- 10. Kilic S. A General Overview of Francisella tularensis and the Epidemiology of Tularemia in Turkey. FLORA The Journal of Infectious and Clinical Microbiology 2010; 15(2): 37-58.
- 11. Korkmaz M, Korkmaz P, Koç F, et. al. (2013). Evaluation of Tularemia Cases in Eskişehir, Turkey. Klimik Dergisi, 26(3), 94-7.
- 12. Sencan I, Sahin I, Kaya D, et al. (2009): An outbreak of oropharyngeal tularemia with cervical adenopathy predominantly in the left side. Yonsei Med J. 50(1), 50-4.
- 13. T.C. Sağlık Bakanlığı, (2011): Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Zoonotik Hastalıklar Daire Başkanlığı, Tularemi Hastalığının Kontrolü İçin Saha Rehberi, ISBN: 978-975-590-328-6, Ankara.
- 14. T.C. Sağlık Bakanlığı. (2011): Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Zoonotik Hastalıklar Daire Başkanlığı, Zoonotik Hastalıklar Hizmet İçi Eğitim Modülü, ISBN: 978-975-590-328-6, Ankara.
- 15. Tärnvik A. (2007). Epidemiology. 5-10. In: WHO Guidelines on Tularaemia, France.
- 16. Türkiye Halk Sağlığı Kurumu (2005): İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkında Yönetmelik. http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.7510&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch=insani (3 Ağustos 2018)
- 17. Willke A, Meric M, Grunow R, et al. (2009): An outbreak of oropharyngeal tularaemia linked to natural spring water. Journal of medical microbiology, 58(1), 112-
Abstract
Tularemi, etkeni Francisella tularensis olan, kuzey yarı kürede endemik olarak görülebilen zoonotik bir hastalıktır. Bu tanımlayıcı tipteki çalışmada, Ankara İli'nde görülen tularemi olgularının yıllara göre dağılımı ve bazı özellikleri değerlendirilmiştir. Ankara genelinde yıllara göre tularemi olgu sayıları şöyledir: 2010’da 129, 2011’de 349, 2012’de 87, 2013’te 2, 2014’te 0, 2015’te 23, 2016’da 86, 2017’de 16 ve 2018’de 4 vaka. 2010-2018 yıllarında görülen olguların %52.3'ü kadın (n=364), %47.7’si ise (n=332) erkektir; yaş ortalaması 38.99±18.82'dir. Bu olgularda şebeke suyu kullanımı %66.7, halk çeşmelerinden su kullanımı %40.3, kuyu suyu kullanımı %7.0; çevrede kemirgen varlığı %25.6, olarak saptanmıştır. Tulareminin kontrol edilmesi amacı ile şebeke sistemi dışındaki kuyu suyu, kaynak suları ve halk çeşmelerinin kontrolü sağlanmalı; kullanılan su depolarının bakımları yapılmalı ve düzenli aralıklar ile temizlenmelidir. Mikrobiyolojik kirlenmeye karşı suların otomatik cihazlar ile klorlanması ve bakiye klor ölçümlerinin aksatılmadan yapılması önemlidir.
References
- 1. Akalin H, Helvaci S, Gedikoglu S. Re-emergence of tularemia in Turkey. Int J Infect Dis 2009; 13(5): 547-51.
- 2. Barut S, Cetin I. (2009): A tularemia outbreak in an extended family in Tokat Province, Turkey: observing the attack rate of tularemia. Int J Infect Dis. 13(6),745-8.
- 3. Broman T, Forsman M, Petersen J, et al. (2007). The infectious agent. 3-4. In: WHO Guidelines on Tularaemia, France.
- 4. Çankaya S, Topbaş M, Yavuzyılmaz A, et al. (2017): The physical, chemical and microbiological analysis of public fountains in Trabzon city. Turkish Bulletin of Hygiene and Experimental Biology , 74, 21-28.
- 5. Dikici N, Ural O, Sümer Ş, et al. (2012): Tularemia in Konya Region, Turkey. Bullutein of Microbiology, 46(2), 225-35.
- 6. Ellis J, Oyston PC, Green M, et al. (2002): Tularemia. ClinMicrobiolRev, 15(4):631-46.
- 7. Gedikoğlu S, Göral G, Helvacı S. (1990): Bursa’daki tularemi epidemisinin özellikleri. İnfeksiyon Derg. 4(1), 9-15.
- 8. Gurcan S, Tatman-Otkun M, Otkun, M, et al. (2004). An outbreak of tularemia in Western Black Sea region of Turkey. Yonsei Medical Journal, 45(1), 17-22.
- 9. Kılıç S, (2013): Ülkemizde önem kazanan zoonotik hastalıkların güncel durumu: Tularemi. 2. 184-187. In: Ulusal Klinik Mikrobiyoloji Kongresi, Kongre Kitabı.
- 10. Kilic S. A General Overview of Francisella tularensis and the Epidemiology of Tularemia in Turkey. FLORA The Journal of Infectious and Clinical Microbiology 2010; 15(2): 37-58.
- 11. Korkmaz M, Korkmaz P, Koç F, et. al. (2013). Evaluation of Tularemia Cases in Eskişehir, Turkey. Klimik Dergisi, 26(3), 94-7.
- 12. Sencan I, Sahin I, Kaya D, et al. (2009): An outbreak of oropharyngeal tularemia with cervical adenopathy predominantly in the left side. Yonsei Med J. 50(1), 50-4.
- 13. T.C. Sağlık Bakanlığı, (2011): Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Zoonotik Hastalıklar Daire Başkanlığı, Tularemi Hastalığının Kontrolü İçin Saha Rehberi, ISBN: 978-975-590-328-6, Ankara.
- 14. T.C. Sağlık Bakanlığı. (2011): Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Zoonotik Hastalıklar Daire Başkanlığı, Zoonotik Hastalıklar Hizmet İçi Eğitim Modülü, ISBN: 978-975-590-328-6, Ankara.
- 15. Tärnvik A. (2007). Epidemiology. 5-10. In: WHO Guidelines on Tularaemia, France.
- 16. Türkiye Halk Sağlığı Kurumu (2005): İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkında Yönetmelik. http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.7510&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch=insani (3 Ağustos 2018)
- 17. Willke A, Meric M, Grunow R, et al. (2009): An outbreak of oropharyngeal tularaemia linked to natural spring water. Journal of medical microbiology, 58(1), 112-
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Veterinary Surgery |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | April 5, 2019 |
| Published in Issue | Year 2019Volume: 66 Issue: 2 |