Öz
Osmanlı Devleti’nde on sekizinci yüzyılda başlayan iyileştirme çalışmaları ile Avrupa’da ivme kazanan bilimsel
gelişmelerin takip edilmesine ve bu gelişmelerin devlet yapılarına uyarlanmasına çalışılmıştır. Bu kapsamda, Avrupa’dan örnek
alınarak
açılan okulların öğretim üyesi ihtiyacını karşılamak için önce yurt
dışından uzmanlar getirtilmiş, daha sonra devamlı bir
öğretim kadrosu
yetiştirmek amacıyla Türk öğrencilerin Avrupa’ya gönderilmesi
uygulaması başlatılmıştır. Askeri, mesleki ve teknik
alanlarda eğitim
almak üzere Avrupa ülkelerine gönderilen bu öğrenciler arasında
veteriner öğrenciler de bulunmaktadır. Veteriner
hekimliği öğrenimi görmek amacıyla Sivil Tıp Okulundan mezun hekimlerin ve Askeri Veteriner Okulu öğrencilerinin Avrupa’ya
gönderilmesiyle
başlayan bu uygulama, izleyen yıllarda veteriner hekimliğin çeşitli
alanlarında uzmanlık eğitimi almak için veteriner
hekimlerin gönderilmesiyle devam etmiştir. Öğrenimlerini başarıyla tamamlayan bu veteriner hekimler İstanbul’a döndüklerinde
veteriner
okullarının öğretim kadrosuna alınmış veya çeşitli devlet kademelerinde
istihdam edilmiştir. Bu kişilerin büyük bir bölümü
Türkiye’de veteriner hekimliği eğitim öğretimi ve örgütlenmesinde önemli hizmetlerde bulunmuşlar, veteriner hekimliğin akademik
alanlarının gelişimine temel oluşturmuşlardır. Çalışmada Osmanlı Devleti’nde Avrupa’ya öğrenim görmek üzere gönderilen veteriner
öğrenciler
hakkında saptanabilen yeni bilgileri gün ışığına çıkarmak ve konuyu
veteriner hekimliği tarihi açısından değerlendirmek
amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Osmanlı Devleti veteriner hekimliği öğretimi veteriner hekimliği tarihi yurt dışında öğrenim
Kaynakça
- Anonim (1325/1909): Mütehassıs yetiştirilmesi. Mecmûa-i Fünûn-ı Baytariye, 2, 31.
- Anonim (1927): Tebrik. Baytari Mecmua, 5, 66-69.
- Başağaç RT, Özkul T (2004): Veteriner hekimliği tarihinde iz bırakanlar: Ahmet Şefik Kolaylı. Türk Veteriner Hekimleri Birliği Dergisi, 4, 76-79.
- Bekman M (1940): Veteriner Tarihi. Marifet Basımevi, İstanbul.
- Bekman M (1945): Veteriner Hekimliğimizin Büyükleri. Marifet Basımevi, İstanbul.
- Bilim C (1999): Osmanlılar’da Avrupa’ya öğrenci gönderilmesi. Anadolu Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 1, 17-38.
- Bozdağlıoğlu Y (2014): Türk-Yunan nüfus mübadelesi ve sonuçları. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 180: 9-32.
- Ergün M (1990): Türk eğitim sisteminin batılılaşmasını belirleyen dinamikler. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 17: 453-457
- Erdoğan A (2009): Türkiye’de Yurtdışına Öğrenci Gönderme Olgusunun Sosyolojik Çözümlemesi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- Erk N, Dinçer F (1970): Türkiye’de Veteriner Hekimlik Öğretimi ve Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Tarihi. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
Öz
In the Ottoman State, with the initiation of the reformation movement in the eighteenth century, it was aimed to
both keep up with the scientific developments that had gained momentum in Europe at that time, and to apply these novelties to the
state institutions. Within this scope, in order to establish the teaching staff of the schools that had been newly founded in view of the
European model, firstly it was resorted to the tutorship of European experts. Thereafter, with an aim to establish permanent academic
staff for these schools, Turkish students were started to be sent to Europe to be trained. Veterinary students were also included among
these students, who visited European countries for military, professional and technical training. The practice of sending doctors, who
were graduates of the Civil Medical School, and students of the Military Veterinary School to Europe for veterinary medical education
was continued in the following years by sending veterinarians to European countries for specialisation training in various branches of
veterinary medicine. These veterinarians, who successfully completed their education, were either appointed as teaching staff at the
veterinary schools or employed at various public institutions, upon their return to İstanbul. Many of these students made significant
contributions to veterinary education as well as to occupational organisations and established the basis of the development of the
academic fields of veterinary medicine in Turkey. This study both reveals new information gathered on veterinary students sent by the
Ottoman State to Europe for training and provides an assessment of the implications of this practice in view of the history of veterinary
medicine.
Anahtar Kelimeler
Foreign education Ottoman State veterinary education veterinary history
Kaynakça
- Anonim (1325/1909): Mütehassıs yetiştirilmesi. Mecmûa-i Fünûn-ı Baytariye, 2, 31.
- Anonim (1927): Tebrik. Baytari Mecmua, 5, 66-69.
- Başağaç RT, Özkul T (2004): Veteriner hekimliği tarihinde iz bırakanlar: Ahmet Şefik Kolaylı. Türk Veteriner Hekimleri Birliği Dergisi, 4, 76-79.
- Bekman M (1940): Veteriner Tarihi. Marifet Basımevi, İstanbul.
- Bekman M (1945): Veteriner Hekimliğimizin Büyükleri. Marifet Basımevi, İstanbul.
- Bilim C (1999): Osmanlılar’da Avrupa’ya öğrenci gönderilmesi. Anadolu Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 1, 17-38.
- Bozdağlıoğlu Y (2014): Türk-Yunan nüfus mübadelesi ve sonuçları. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 180: 9-32.
- Ergün M (1990): Türk eğitim sisteminin batılılaşmasını belirleyen dinamikler. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 17: 453-457
- Erdoğan A (2009): Türkiye’de Yurtdışına Öğrenci Gönderme Olgusunun Sosyolojik Çözümlemesi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- Erk N, Dinçer F (1970): Türkiye’de Veteriner Hekimlik Öğretimi ve Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Tarihi. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Veteriner Cerrahi |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 5 Nisan 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |