Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi

Öz

Çalışma, yaşlan 3-10 arasmda değişen toplam 60 inekde yapıldı. Hip(}kal.~emi
sendromu f{österen inek materyali: Semptomlan belirgin şekilde grup A (n=20) ve hafıf olarak
gösteren inekler grup B (n=20) şeklinde ayrılrrken, herhangi bir semptom göstermeyen 20 haş inek
(grup c) kontrol grubu olarak çalrşmaya almdı. Kan örnekleri hipokalsemi sendromu gösterenlerde
(grup A ve B) i.v. kalsiyum sağaltımma başlanmadan hemen önce, kontrol grubunda (grup c) ise
doğumdan hemen sonra vena jugularis'ten almdı. Çalrşmada materyalolarak alman tüm
hayvanlarda, klinik olarak saptanan postpartum reprodüktij sorunlar da dikkate almdı.
Kan kalsiyum düzeyleri şiddetli hipokalsemili hayvanlarda 5,50i::O.33%mg, hafif
hipokalsemililerde 7,42i::O,06%mg olarak belirlendi. Şiddetli hipokalsemi semptomu gösterenlerde
kan kalsiyum düzeyi hafif hipokalsemi semptomu gösterenlere göre önemli düzeyde düşük (p< 0,001)
bulundu. Ancak, A ve B gruplarmda kontrol grubundan (grup C: 9,i0:10,i6%mg) daha düşük bir Ca
düzeyi (p< O,OO!) belirlendi.
Prolapsus uteriye grup A 'da 4 (%20) ve grup B 'de i inekte (%5) rastlamrken. kontrol
grubunda prolapsus olgusuna rastlanmadı. Retentio secwıdinarum 'a kontrol grubunda rastlanmazken, grup A 'da 2 ve grup B 'de / inekte görüldü. Hipoka/semili iı:eklerde güç doğum ş~killenmez~en. ?üç
doğum olan iki inekte Ca değerleri fizyolojik sınırlardaydı. Onceki doğumlarmda hıpokalsemı geÇiren
İnek sayısı grup A 'da 2 iken, grup B 'de 3 olarak saptandı.
Sonuç olarak puerperal hipokalsemili ineklerde klinik bulgular ile kan Ca değerleri arasında
yakm bir ilişki belirlendi.