Öz
Accreditation of veterinary medical programs and institutions in the world was first introduced by the American
Veterinary Medical Association. The EAEVE, the official accreditation authority for veterinary schools in Europe, was established in
Paris in 1988. This study was conducted to assess the structure and functioning of education in veterinary schools in Turkey within the
framework of the selected parameters of the EAEVE. The data were collected via information forms, then calculated and evaluated
within the context of the Main Indicators (R1-R20) to be used in the evaluation of veterinary schools. The results were interpreted and
shown in tabular form. According to the results, 13 out of 24 veterinary schools in Turkey were members of the EAEVE as of December
2015. Nine schools were visited; four of them succeeded in passing Stage 1 evaluation and obtained approval status. There were no
accredited veterinary schools that fully comply with the EU standards. The durations of education, courses in the curriculum, and ratios
of theoretical courses to practical courses of these schools were generally in compliance with the European Union (EU) Directive
2005/36. However, despite this positive picture, it is foreseen that the accreditation periods of Turkish veterinary schools, which have
tried to complete their processes, will be difficult because of the unreliable records related to the numbers of animals examined,
diagnosed, treated and necropsies performed, and the lack of data related to some R values.
Keywords: Accreditation, European Union, internationalisation, Turkey, veterinary education.
Anahtar Kelimeler
Accreditation European Union internationalisation Turkey veterinary education
Kaynakça
- 1. Anonymous (2010): 3. Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı Sonuç Raporları. 23-25 Nisan 2010, Ankara.
- 2. Başağaç Gül RT (2001): Türkiye’de İki Dünya Savaşı Arasında Veteriner Hekimliği Hizmetleri ve Hayvancılık Politikaları Üzerinde Araştırmalar. Unpublished doctoral thesis, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- 3. Başağaç RT, Dinçer F (2003): The historical role of the “Higher Agricultural Institute” in Turkish higher educational system. 110-117. In: J. Schaeffer, P. Koolmees (Eds), History of Veterinary Medicine and Agriculture. Proceedings, DVG Service GmbH: Giessen.
- 4. Dinçer F (1976): A brief history of the scientific relations between Turkey and European countries in the veterinary field. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 3, 169- 175.
- 5. Erk N, Dinçer F (1970): Türkiye’de Veteriner Hekimlik Öğretimi ve Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Tarihi. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Yayınları, 259, Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
- 6. GA Budapest (2012): European System of Evaluation of Veterinary Training (ESVT), Manual of Standard Operating Procedures, Budapest.
Avrupa Birliği standartları çerçevesinde Türkiye’de veteriner hekimliği öğretimi üzerine biraraştırma
Öz
: Dünyada veteriner hekimliği alanında program ya da kurumlara yönelik akreditasyon uygulamaları, ilk kez Amerikan
Veteriner Hekimleri Birliği tarafından başlatılmıştır. Avrupa’daki veteriner okullarının resmi akreditasyon otoritesi olan EAEVE ise
Paris’te 1988 yılında kurulmuştur. Bu çalışma, Türkiye’deki veteriner hekimliği eğitim-öğretiminin yapısını ve işleyişini, EAEVE’nin
seçili parametreleri çerçevesinde değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın verileri, bilgi formları aracılığıyla
toplanmış, veteriner okullarının değerlendirilmesinde kullanılan “Ana Göstergeler” (R1-R20) çerçevesinde değerlendirilmiş ve ulaşılan
sonuçlar, tablolar halinde verilerek tartışılmıştır. Çalışma, 2015 yılı Aralık ayı itibariyle Türkiye’de mevcut 24 veteriner fakültesinden
yalnızca 13’ünün EAEVE’ye üye olduğunu, dokuzunun ziyaret geçirdiğini, dördünün 1. basamak değerlendirmeyi geçerek “approval”
statüsünü sağladığını, AB standartlarını tam anlamıyla karşılayan “akredite” bir veteriner fakültesinin ise halen bulunmadığını ortaya
koymuştur. Çalışmada ele alınan veteriner fakültelerinin, öğretim süreleri, müfredat dersleri ve teorik derslerin pratik derslere oranları
bakımından genel olarak 2005/36 sayılı AB Direktifi ile uyumlu olduğu görülmüştür. Ancak bu olumlu tabloya rağmen; bu fakültelerin
muayene, teşhis, tedavi ve nekropsi sayıları ile ilgili verilerinin güvenilir olmaması ve bazı R değerlerinin hesaplanabilmesi için gerekli
verilerin ise hiç bulunmaması yönündeki saptamalara dayanarak Türkiye’de akreditasyon sürecini tamamlamaya çalışan veteriner
fakültelerini zorlu bir sürecin beklediği de öngörülmektedi
Anahtar Kelimeler
Akreditasyon Avrupa Birliği Türkiye uluslararasılaşma veteriner hekimliği öğretimi.
Kaynakça
- 1. Anonymous (2010): 3. Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı Sonuç Raporları. 23-25 Nisan 2010, Ankara.
- 2. Başağaç Gül RT (2001): Türkiye’de İki Dünya Savaşı Arasında Veteriner Hekimliği Hizmetleri ve Hayvancılık Politikaları Üzerinde Araştırmalar. Unpublished doctoral thesis, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- 3. Başağaç RT, Dinçer F (2003): The historical role of the “Higher Agricultural Institute” in Turkish higher educational system. 110-117. In: J. Schaeffer, P. Koolmees (Eds), History of Veterinary Medicine and Agriculture. Proceedings, DVG Service GmbH: Giessen.
- 4. Dinçer F (1976): A brief history of the scientific relations between Turkey and European countries in the veterinary field. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 3, 169- 175.
- 5. Erk N, Dinçer F (1970): Türkiye’de Veteriner Hekimlik Öğretimi ve Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Tarihi. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Yayınları, 259, Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
- 6. GA Budapest (2012): European System of Evaluation of Veterinary Training (ESVT), Manual of Standard Operating Procedures, Budapest.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Veteriner Cerrahi |
| Diğer ID | JA92BS52SJ |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018Cilt: 65 Sayı: 1 |